این مستندِ خوش ساختِ "گروه سفیر"، سرآمد کارهای قبلی شان است...

مستند با بریده ای از حرف های چند دانشجویِ شریفی که در خارج تحصیل می کنند شروع می شود، بعد مصاحبه با یکی از مغزهای ایرانی در ناسا که شبکه "صدای آمریکا" تهیه کرده را پخش می کنند.

کارگردان، کلیپ - موسیقی از "منهتن – نیویورک" را در مستند گنجانده است که انصافا هم تصویر و هم موسیقی آتش بحث را داغ تر می کند.

بعد ماجرای 22 اسفند در " دانشگاه صنعتی شریف" را مطرح می کنند (ماجرای تدفین شهدای گمنام در دانشگاه) که اصلا ربطی به محور اصلی مستند ندارد. هدف بیان این مطلب احساسی کردن مخاطب بود یا حرف نگفته ای در گلوی مذهبی هایِ شریفی بود که در این مستند سر باز کرده بود؟ نمی دانم! فقط احساس می کنم تکه ی نچسب مستند است.

ماجرای خودکشی چند دانشجو در دانشگاه شریف هم یکی از موضوع های داغ و پر حاشیه مستند است. اگر از این دید که علت خودکشی آن ها "بحران هویت" و آرزوی سفر به خارج که کعبه آمال و بهشته گمشده است به مستند بنگریم، می توانیم این ماجرا را در روند کلی فیلم هضم کنیم.

شاید شما با خواندن مطلب من خسته شوید ولی دیدن این فیلم خستگی ندارد؛ چون از مکان های متنوعی تصویر و با آدم های مختلفی مصاحبه تهیه کرده اند. از "مجید انتظامی" رهبر ارکستر سمفونیک ایران تا "جشنواره فیلم فجر" و "جدایی نادر از سیمین". از گپ و گفتی با خانواده فردی که عازم خارج است در فرودگاه تا مصاحبه با "دکتر احمدی نژاد". از دعوت تلوزیونی "هیلاری کلینتون" برای مهاجرت ایرانی ها به آمریکا تا رفتن به "پیست اسکی دیزین".

پخش "کلیپ سوسن خانم" که در "دانشگاه آلبرتا" توسط دانشجویان ایرانی ضبط شده است، قابل تفکر بود. انتخاب این کلیپ که پس از آن تصاویر سفر شریفی ها به مناطق جنگی ایران پخش شد، به جا و هوشمندانه بود.

استفاده از مصاحبه ها و تصاویر افرادی چون "دکتر نایبی" استاد مخابرات دانشگاه صنعتی شریف، "دکتر هژیر رحمان داد" استاد دانشگاه ویرجینیا، "دکتر فرزان حدادی" استاد دانشگاه علم و صنعت، " دکتر مشایخی" بنیانگذار دانشکده مدیریت و اقتصاد MBA صنعتی شریف و "مهندس محسن خلیلی" پدر صنعت ایران  به این مستند روح مضاعفی بخشیده است.

پایان زیبای این مستند هم جای تقدیر دارد؛ پایانی که می تواند شروع مناسبی برای قسمت دوم "میراث آلبرتا" باشد...

پی نوشت 1: توزیع و اطلاع رسانی این مستند بسیار ضعیف بود؛ از صدا و سیما گرفته تا دیگر رسانه ها. من به طور اتفاقی در مجله ی "سینما و رسانه" با این مستند آشنا شدم و از طریق "سایت مستند میراث آلبرتا" آن را دانلود کردم.

پی نوشت 2: این نکته مهم جای تاکید دارد که این مستند تنها از یک دیدگاه به این مسئله نگریسته است. دیدگاهی که جناب "رضا امیرخانی" در "نشت نشا" دارد، از بعد دیگری به این مسئله پرداخته است و شاید برخی از زوایای دیگر آن همچنان پنهان باشد.